Reisbloggers zijn populairder dan ooit. De traditionele reisjournalist klaagt ten onrechte over de nieuwe generatie. Maar is dat wel zo? Niet helemaal, want als het gaat om de inhoud schiet menig reisblogger ernstig tekort.

Deze gastblog is geschreven door Jeroen van Wieringen, pers- en communicatieadviseur bij de Stichting Liberation Route Europe.

Bedroevend

‘Ze komt uit Frankrijk en is daar online een rage. Die móet je meenemen’. Woorden van die strekking brachten me er vorig jaar toe een jonge blogster uit te nodigen voor een reis langs het Nederlandse deel van de Liberation Route Europe. Dit is een internationale route langs het pad dat de westelijk geallieerden bewandelden om een eind te maken aan de Tweede Wereldoorlog. De jongedame accepteerde de uitnodiging en liet zich drie dagen rondrijden langs onder meer historische locaties en oorlogsmusea. In die drie dagen presteerde ze het om geen enkele interesse te tonen in de inhoud, benadrukte ze dat ze vanwege haar geloof niet naar oorlogsbegraafplaatsen wilde én was ze vooral benieuwd naar haar volgende hotelkamer. Het zal je niet verbazen dat een en ander resulteerde in één (!) bedroevend slecht blogje (met een foto van haar hotelkamer).

Achteraf gezien hadden we de schone Française natuurlijk niet moeten uitnodigen. Je zou kunnen zeggen dat mijn eigen research hierin ook tekort is geschoten. Maar ‘omdat bloggers booming zijn’ en omdat je er vanuit gaat dat iemand weet voor welk onderwerp hij afreist naar een ander land, waren de verwachtingen hoog gespannen.

Fêteren

Wie een kritisch rondje maakt langs (inter-)nationale reisbloggers, zal moeten erkennen dat de sites er vaak gelikt uitzien, maar verhalen inhoudelijk regelmatig abominabel zijn. Wat dat betreft ben ik het volledig eens met mijn voormalig reisredacteuren van kranten, die steen en been klagen over ‘die domme kippen die zich laten fêteren in een vijfsterrenhotel en daar vervolgens louter lovend over tweeten’. Ik ben het ook niet volledig eens met Frederieke Wolter, die stelt dat bloggers per definitie moeten worden betaald. Het is een grijs gebied, wat mij betreft. Want ik zie een blogger wel degelijk als een journalist, die het recht heeft te melden wat hem of haar opvalt. Reis en verblijf voor iemand betalen: prima. Maar als je vervolgens ook iemand per uur betaalt, is het dan niet eigenlijk een bedrijfsjournalist?

Afbeelding blog Jeroen van Wieringen

Passie

Gelukkig zijn er ook bloggers die hun werk wél serieus nemen en beseffen dat hun invloed groot is. Journalisten 2.0, die zich verdiepen in het onderwerp en de achtergrond. Zoals Nomad & Villager, ook bekend als Nicole & Anneke (foto hierboven). Zij maakten vorig jaar deel uit van een internationaal persgezelschap dat de Liberation Route Europe in Nederland bezocht. De dames sprongen met de anderen uit een vliegtuig, reden in een jeep en liepen over oorlogsbegraafplaatsen. Daaromheen spraken zij mensen, deden ze hun research goed en namen ze de tijd om goed beeldmateriaal te schieten. Het resulteerde in een waardig artikel. Blij verrast was ik ook met Corno van den Berg, de man achter het populaire Droomplekken.nl. Hij schreef een artikel recht vanuit het hart, betrok de Tweede Wereldoorlog op zichzelf en kwam inhoudelijk zeer sterk voor de dag. Deze publicaties zijn goede voorbeelden van hoe het ook kan. De klagende ‘traditionele’ reisjournalist kan hier mijns inziens dan ook weinig op aan te merken hebben. Mooi beeldmateriaal, verdieping, een nieuwsaanleiding én een persoonlijke noot: het is bijna krant- en tijdschriftwaardig.

Tips voor bloggers en bedrijven

Zowel de bloggers zelf als de mensen die met ze willen werken wil ik graag drie tips geven die teleurstelling en ergernis moeten voorkomen. Voor de bloggers geldt wat mij betreft:

1.     Verdiep je in je onderwerp. Bezoek je bijvoorbeeld een bepaald land, weet dan vooraf hoe het zit met cultuur, gewoontes, klimaat et cetera.

2.     Laat je gerust verwennen, maar blijf kritisch. Gratis een luxe resort kunnen testen in bijvoorbeeld Dubai is leuk, maar heb je wel oog gehad voor de mindere kanten van het verblijf?

3.     Toon begrip voor de partij die je uitnodigt, of blijf gewoon thuis. Trek niet als een opstandige puber volledig je eigen plan als je vooraf een programma hebt gekregen. Wil je echt helemaal zelf bepalen wat je doet, maak dit dan vooraf duidelijk.

Ook voor marketeers en anderen gelden wat mij betreft diverse richtlijnen, waarvan ik er hier in ieder geval drie wil noemen:

1.     Wat voor de blogger geldt, geldt zeker ook voor bedrijven. Weet wie je uitnodigt. Zoek eerdere blogs of publicaties en probeer van te voren alvast te kijken naar basale zaken als leeftijd, achtergrond en doelgroep.

2.     Wees flexibel als een blogger tijdens een reis van het gebaande pad wil afwijken. Vraag naar de beweegredenen en probeer samen tot een ‘gulden middenweg’ te komen, zonder de bedrijfsbelangen uit het oog te verliezen.

3.     Last but not least: Zorg dat alles goed is voorbereid. Is er wifi op de plekken waar je iemand mee naartoe neemt? Is de badkamer schoon en weet je zeker dat je de goede vluchten hebt geboekt? Goede voorwaarden en een goede organisatie scheppen vertrouwen in de samenwerking en kunnen het blog op deze manier niet negatief beïnvloeden.

Jeroen van Wieringen

Jeroen van Wieringen is sinds twee jaar pers- en communicatieadviseur bij de Stichting Liberation Route Europe. In die rol onderhoudt hij contacten met de internationale pers in de zes Europese landen waar de route actief is. Tussen 2006 en 2013 werkte Jeroen bij Dagblad Metro, onder meer als eindredacteur. Daarnaast was hij als coördinator jarenlang verantwoordelijk voor de reizenpagina’s bij de krant.

Twitter: @Jeroen_van_w 

LinkedIn: Jeroen van Wieringen

Credit headerafbeelding: Jesús Léon (CC)