Column: Off the grid in Zweden – internet free travel

Een vakantie zonder Instagram, TripAdvisor, Google Maps, Spotify of wat voor denkbare app dan ook. Kun je het je voorstellen? Ik ging 6 dagen en 5 nachten off the grid op een kanovakantie in Zweden. Dit is wat er gebeurde.

Vliegtuigstand aan, rest van de wereld uit

Het idee was een kanovakantie in Zweden. In een week 110 kilometer kanoën in een natuurgebied vol kleine eilandjes waar je zonder problemen kunt wildkamperen. Boodschappen doen voor een week, zo minimaal mogelijk pakken, alles ging van een leien dakje. En toen vertrokken we, op een regenachtige donderdagochtend, richting Arvika.

Al vóórdat we in onze kano stapten, stond mijn telefoon op vliegtuigstand. De enige manier om een week door te komen met een batterij die je niet onderweg kunt opladen. Zo kon ik nog wel foto’s maken en als er nood aan de man was nog een 112-nummer bellen. Alles wat je nodig hebt.

Kanttekening: ik had een oplader op zonne-energie mee kunnen nemen, of een extra batterij. Of een extra telefoon. Maar ik ging op avontuur en daar heb ik mijn equipment op aangepast.

Google maps in een mapje

Ik ben niet zo goed met richting. Ik ga vaker de verkeerde kant op dan de goede en ook nog in de volle overtuiging dat ik precies weet waar ik heen ga. Dus Google Maps is iets waar ik veelvuldig en dankbaar gebruik van maak. Ook in de voorbereidende fase gebruikten we Google Maps en Google Earth om de route vast te verkennen, sfeer te proeven en optimale voorpret te beleven.

Eenmaal daar moesten we het doen met Google Maps in een (waterdicht) mapje. Een prachtige uitvinding van jaren geleden, je kent ‘m misschien nog wel: de fysieke kaart. Onze route in een blauwe stippellijn op de grote kaart en in een rode stippellijn op de gedetailleerde kaart van het natuurreservaat. Dus daar zaten we, pen in de aanslag, onze route uit te stippelen. We keken naar de wind, de temperatuur, de afstanden, wat we die dag minimaal moesten afleggen. De plekken waar we overnacht hadden, markeerden we met een klein hartje. Het werd een vast ochtendritueel waar Google Maps niet aan kan tippen.

Moeten we ook locaties kunnen waarschuwen voor bezoekers?

Zweden is het land waar sprookjes automatisch ontstaan. Met rotsachtige landschappen, ontelbare kleuren groen en stille wateren (met diepe gronden), balanceert het decor van Zweden tussen de sfeer van Jurassic Park, Lord of the Rings en Niels Holgersson-avonturen. Na iedere meter lijken de kleine eilandjes in de meren waar we voeren weer een andere vorm te hebben of toch een doorgang te bieden waar eerst ondoordringbaar bos leek te zijn.

En in Zweden kun je wildkamperen. Mag gewoon. Zoek een eilandje, een plat stukje grond om je tent op te zetten en een stapel stenen om je haardvuur in te bouwen. Zo makkelijk gaat het. Er is echter geen TripAdvisor site om je voor te bereiden op wat je krijgt. Geen reviews om te waarschuwen voor de plekken waar asociale reizigers hun toilet niet hebben bedekt met zand of voor de plekken waar etensresten de groene planten ontsieren. Maar ook geen sterretjes die je een indruk kunnen geven van de adembenemende zonsondergang, de dauw die over de meren trekt in de avond of van de volledige stoelen en banken die uit stenen zijn opgebouwd – als ware je eiland een klein Vikingdorp.

Het zet me aan het denken: er zijn nu vooral beoordelingssites om bezoekers te vertellen hoe een hotel of B&B het doet, maar zijn er ook al sites die hotels of B&B’s iets vertellen over het gedrag van hun bezoekers? Pas op voor meneer en mevrouw Smit uit Lutjebroek, ze poepen vaak in bed. Of: mevrouw De Boer uit Overgoree is erg lief en laat altijd bloemen met fooi achter.

Wat je niet op Spotify kunt vinden

Een dag zonder muziek is een dag niet geleefd. Denk ik meestal. Totdat ik ging kanoën in Zweden en het enige geluid kwam van de fluitende vogels, de ruisende wind en het klotsende water tegen de kano. Met mijn beperkte batterijcapaciteit durfde ik het niet aan om via mijn telefoon muziek te luisteren en uit respect voor de natuur hadden we geen speakers o.i.d. meegenomen. Dan gebeuren er dus rare dingen in je hoofd. Zo werd ik regelmatig wakker met nummers in mijn hoofd die in de verste verte niet te vinden zijn in mijn Spotify-lijsten, maar misschien meer over mezelf zeggen dan ik zou willen. Gravel Pit, van de Wu Tang Clan bijvoorbeeld. Of Bow wow yippie yo yippie yay van Lil’ Bow Wow. En verdacht veel Taylor Swift.

Het standaard nummer was echter Kleuren van de wind, uit de Disney-film Pocahontas. En dat snap ik eigenlijk wel, want ik voelde me net Pocahontas in mijn kano, met de rotsen aan mijn zijde en de vogels rond mijn hoofd. En zo maak je dan, volledig natuurlijk, een hele eigen soundtrack bij je vakantie. Hadden we maar een GoPro mee gehad, dan had ik die liedjes onder ons filmpje gezet…

Instagram captions bij elke foto

I love Instagram. Echt. Om te kijken, om te posten, om aan mensen te vertellen hoe leuk ik het wel niet vind. Instagram is mijn favoriete sociale media aller tijden. Afijn. Waar ik mezelf op betrapte terwijl ik met mijn peddel door het vlakke water peddelde, met de stralende zon in mijn gezicht en in de wijde omtrek geen mens in zicht, is dat ik in mijn hoofd niet alleen foto’s nam, maar er ook alvast een Instagram caption bij bedacht. Met hashtags en alles. Mijn vieze nagels die na 2 dagen constant een zwart randje hadden; ‘They call them working hands. #sweden #adventure #backtobasic #nature #instatrip’ etc. Of een foto van de kano, met de simpele benaming ‘And we name her Bessie’, met een reeks van dezelfde hashtags – en de overpeinzing of mensen op Facebook dan verschrikt zouden denken dat we een baby hadden gekregen.

Dat hield niet op na een paar dagen. Tot en met de laatste dag bleef ik automatisch, zonder dat ik het wilde, de plaatjes in mijn hoofd voorzien van captions.

Throwback Thursday, Friday, Saturday…

Het goede en eerlijke nieuws is dat ik een kleine selectie heb gemaakt met foto’s die ik gewoon via Instagram ga delen. Voorzien van de hashtag #takemeback, want heimwee heb ik nu al. Op Spotify maak ik een lijstje met nummers die me aan Zweden doen denken, die je ook gewoon kunt volgen. TripAdvisor heeft er straks een review bij over de schoonheid van het Glaskogen Natural Reserve en het Canoe Center Arvika. Mijn vrienden en familie kan ik voor de verandering verrassen met mijn verhalen, zonder dat ze al foto’s en video’s hebben gezien voordat ik ze erover kon vertellen. En hoewel ik het misschien toch leuk vind om op Google Maps onze route nog eens na te kijken, vind ik het nog leuker dat ik over 30 jaar mijn ‘rommeldoos’ van zolder kan halen om onze kaart van Zweden, inclusief hartjes, te bekijken.